Φως - Νερό - Τηλέφωνο

Τι θες ρε Κιλκισιώτη τέλος πάντων;
Αφού μόνο να 'χεις το κινητό σου να παίζεις σε ενδιαφέρει. Να ποστάρεις συνεχώς. Να ελπίζεις σε καρδούλες. Για τα αγριογούρουνα που σκότωσες, για τον Άγιο που γιορτάζει, για την μεγάλη σου προσπάθεια να αποδείξεις ότι είσαι γκομενάρα ή πολιτικός ή κυνηγός ή μάνα ή άνθρωπος.
Κι αν οι δρόμοι μέσα στην πόλη είναι σκοτεινοί;
Έλα μωρέ αδερφέ. Χειμώνας, θα είμαστε περισσότερο στο σπίτι.
Κι αν οι διακοπές του νερού στην πόλη και τα χωριά πάνε κι έρχονται στα ξαφνικά;
Έλα μωρέ αδερφέ. Αφού αγοράζω εμφιαλωμένα έτσι κι αλλιώς.
Τηλέφωνο να 'χουμε αδερφέ. Και γρήγορο ίντερνετ. Αυτά θέλω εγώ.

Αδέσποτα

Δεν σταματάνε τα περιστατικά. Θες στο Λόφο εκεί που πάνε για περπάτημα και τρέξιμο;
Θες στο 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο, στην εκκλησιά από πίσω αλλά και μέσα στην αυλή;
Θες στο Ζωοπάζαρο; Θες στο ΙΚΑ; θες στο Σαλάτς; Θες προς τον σκουπιδότοπο; Θες στο ΕΠΑΛ;
Που θες αδέσποτα, τεράστια, φοβιστικά και επικίνδυνα; Παντού μέσα στην πόλη.

Το νερό - νεράκι

Αρχίσαν οι βροχές. Αρχίσαν οι διακοπές νερού.
Ποτέ κανείς δεν θα το στρώσει αυτό το ρημάδι να τρέχει κάθε μέρα κάθε στιγμή ΚΑΘΑΡΟ νεράκι;

Σκότος Αέναον

Πανηγύρι στο Κιλκίς. 

Περιμένεις την πόλη του φωτός να ΄ναι φωταγωγημένη απ' άκρη σ' άκρη.
Αμ' πως!
Πέρα από την 21η Ιουνίου τα πάντα μαύρα - πίσσα - σκοτάδι.
Και λένε στα καφενεία. Μπας κι ήταν έτσι και το καλοκαίρι, απλά νύχτωνε αργότερα;

Για τα πανηγύρια

Φωνάζει η μία μεριά... Α! πως τα κάνατε έτσι!
Φωνάζει η άλλη μεριά... Α! πολύ ωραία τα κάνατε!
Κι εμείς που πέντε μέρες περπατούσαμε ανάμεσα στην τσίκνα, το μαλλί της γριάς και τους πάγκους με τις τσάντες και τα κιλοτάκια αναρωτιόμασταν...
Για τα πανηγύρια είμαστε. Όχι 5 αλλά 365 μέρες!

Νεά Καβάλα νούμερο 2

Ξυπνάτε κύριοι της Παιονίας.
Για πρώτη φορά έχετε την πίτα στα χέρια σας.
Αυτοί οι χιλιάδες μετανάστες έχουν ψωμί από πίσω τους.
Αυτή τη φορά βάλτε το μαχαίρι και μοιράστε σωστά στους ανθρώπους του τόπου σας.

Ενοικιάστηκε;
Καταφθάνουν οι μισοί απο τους 160 νέους φοιτητές στην πόλη του Κιλκίς.
Τους θέλει κανείς;
Κανά σπίτι να νοικιάσει; Κανά καφέ να πιουν; Τίποτα να ψωνήσουν; Να γνωριστούν;
Μπα... Άσε καλύτερα. Θα ΄ρθει καμιά ΜΚΟ να μας το νοικιάσει σε μετανάστες.
Είμαστε πολυεθνικούς λαός εμείς εδώ (έτσι στα ξαφνικά).
Οπότε όπως το ανέκδοτο "Αλβανός Τουρίστας" (Φθου Κύριε Φυλακί τω στοματί μου)
έτσι και το άλλο το ξέρετε; "Φοιτητής στο Κιλκίς".
Αχαχαχαχαχα

Φαρμακείο Η Ελλάς

Τα πάντα πουλήθηκαν στο βωμό του χρήματος.
Λέγατε για το καλό των ανθρώπων.
Λέγατε είμαστε όλοι παιδιά κάτω από τον ίδιο ήλιο.
Τρίχες κατσαρές.
Τα λεφτά μπήκαν στην τσέπη σας.
Λίγοι ακόμα τσίμπησαν κανά ενοικιασμένο σπίτι, κανά catering, κανά κοντέινερ.
Εσείς ακόμα έξω τα έχετε τα λεφτουδάκια σας;

Ο δάσκαλος κι αν γέρασε κι έχασε το μαλλί του...
Συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο να ψάχνει την καρέκλα.
Σου λέει...
Έλα μωρέ μια τετραετία κάπου να χωθώ. Αμαξάκι και κανά εισιτηριάκι.
Μετά θα γυρίσω μεγάλος και τρανός.
Έχω και 2-3 ψήφους να πουλήσω όπου χρειαστεί.

Στείρα κριτική. Όλοι μάθανε να μιλάνε, να απειλούνε, να κατηγορούνε, δίχως ίχνος δίκιου, έργου και στόχου. Άεργοι πολιτικοί και οκνηροί ψηφοφόροι ενός φτωχού - φτωχότατου το πνεύματι Νομού, γιατί;
Ευχές και ψαλτήρια για καλό έργο, για καλή τύχη στους έχοντες θέση, στους βολευτές της εμποροπανήγυρις με τα δυο ενοικιαζόμενα γραφεία, στους κατέχοντες γραφείο και πολιτικό και επαγγελματικό. Ένα όνειρο όλα. Να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Έγινε! Και ίσως ξαναγίνει. Μέχρι εκεί.
Ούτε κολυμβητήριο, ούτε θεραπευτήριο, ούτε προαστιακός, ούτε κυκλικές κερκίδες και πανευρωπαϊκοί αγώνες, ούτε σχολεία, ούτε μέγαρα. Μετανάστες που οι μεν χρησιμοποιούν για να γείρουν το εθνικιστικό και θρησκόληπτο αίσθημα, και οι δε για να χτυπήσουν την υποτιθέμενη ανθρωπιά. Ποιοι; Οι ανθρωπιστές των ατομικών επιχειρήσεων που λένε και χρωστάνε τα πάντα και στους πάντες - αλλά και των παχυλών μισθών (επτά χιλιάδες τάλαρα είναι αρκετά να σε κοιμίζουν επτά μέρες, πέντε εβδομάδες, δώδεκα μήνες, τέσσερα χρόνια και πάλι από την αρχή).
Απλουστεύστε τις διαδικασίες να γίνουν όλοι άνθρωποι. Τα παιδιά κάθε μέρα στο δρόμο σιχαίνονται αυτό που ζούνε με όλους μας τριγύρω. Μιλήστε τους. Αν σας εμπιστευτούν ίσως σας μιλήσουν ανοιχτά. Ανοίξτε τα αυτιά σας, έστω για πέντε λεπτά, αρκεί να καταλάβετε. Να φύγουν θέλουν. Να φύγουν και να κλείσουν την πόρτα πίσω τους. Πόλεις και Νομός γερόντων στα μυαλά, μικρόμυαλων και ανιαρών ψηφοφόρων κι αντίστοιχα μικροπολιτικών. Καληνύχτα κλείνων άστυ, αντίο.